ինքնագլուխ
Հայերեն
- ՄՀԱ՝ [iŋkʰnɑɡˈluχ]
Դասական ուղղագրութեամբ՝
վանկեր՝ ինք•նա•գ(ը)•լուխ
Ստուգաբանություն խմբագրել
Ածական
- ինքն իր գլխի տեր, ուրիշին չենթարկվող, ըստ իր կամքի գործող՝ վարվող, ինքնակամ ◆ Ես Միքայել Ալիմյանն եմ, հարուստ, ինքնագլուխ իշխան։ (Շիրվանզադե)
- ինքնուրույն, անկախ
- ուրիշներին հաշվի չառնող, իր ուզածի՝ քմահաճույքի համաձայն վարվող ◆ Տեր Մամիկոնեից, ո ՞վ է ռամիկը, որ վեր է կենում ինքնագլուխ, ֊ ասաց Արշակ Ռշտունին։ Դերենիկ Դեմիրճյան
- կամայական, քմահաճ, կամայականությամբ արված՝ կատարված՝ եղած ◆ Կոլխոզի նախագահների ինքնագլուխ կարգադրություններով բաց է թողնված ցորեն։ (Մամուլ)
Հոմանիշներ խմբագրել
- ինքնօրեն, ինքնավար, ինքնիշխան, անկախ, ազատ, անիշխան, ձերբազատ
Արտահայտություններ խմբագրել
| Բաղադրյալ բառեր | |
| Թարգմանություններ | |
| |
Աղբյուրներ խմբագրել
- Էդուարդ Բագրատի Աղայան, Արդի հայերենի բացատրական բառարան, Երևան, «Հայաստան», 1976։
- Հրաչյա Աճառյանի անվան Լեզվի Ինստիտուտ, Ժամանակակից հայոց լեզվի բացատրական բառարան, Երևան, «Հայկական ՍՍՀ Գիտությունների Ակադեմիայի Հրատարակչություն», 1969։
- Աշոտ Մուրադի Սուքիասյան, Հայոց լեզվի հոմանիշների բառարան, Երևան, «Հայկական ՍՍՀ Գիտությունների Ակադեմիայի Հրատարակչություն», 1967։
- Աշոտ Մուրադի Սուքիասյան, Հայոց լեզվի հոմանիշների բացատրական բառարան, Երևան, «Երևանի Պետական Համալսարան», 2009։
- Սերգեյ Աշոտի Գալստյան, Դպրոցական բառակազմական բառարան (Դպրոցական մատենաշար) (խմբ. Հովհաննես Զաքարյան), Երևան, ««Զանգակ-97» հրատարակչություն», 2011 — 230 էջ, ISBN 978-99941-1-933-2։