ինքնագոհ
Հայերեն
- ՄՀԱ՝ [iŋkʰnɑˈɡɔh]
Դասական ուղղագրութեամբ՝
վանկեր՝ ինք•նա•գոհ
Ստուգաբանություն խմբագրել
Ածական
- ինքն իրենից գոհ, ինքնաբավական ◆ Չհավատաս դու ինքնագոհ պոետներին մեր այն բազում։ Եղիշե Չարենց ◆ Ես այն ինքնագոհերից չէի, որոնք այնքան մեծ համարում ունեին իրենց մասին։ (Շիրվանզադե)
- ինքնավստահ, անձնապաստան, ամբարտավան ◆ Եվ ինքնագոհ ինչպես ամեն հաղթող, նա նայում էր քրոջը և հույս ներշնչում նրան։ Դերենիկ Դեմիրճյան ◆ Գործին անծանոթ մարդիկ եսասեր, իրար ոտքի տակ փորող, անդեմ, ինքնագոհ և ստրկամիտ։ Եղիշե Չարենց
- անկարիք, լիացած, գոհ ◆ Կուզեմ տեսնել մեր հային ազատ, ապահով կրթյալ, ինքնագոհ: Ռափայել Պատկանյան
Հոմանիշներ խմբագրել
- ինքնաբավական, ինքնահավան, անձնազոհ, անձնահավան, ինքնահաճ, ինքնապաստան, անձնապաստան, անձնահաճ, մտահաճ
Արտահայտություններ խմբագրել
| Բաղադրյալ բառեր | |
| Թարգմանություններ | |
| |
Աղբյուրներ խմբագրել
- Էդուարդ Բագրատի Աղայան, Արդի հայերենի բացատրական բառարան, Երևան, «Հայաստան», 1976։
- Հրաչյա Աճառյանի անվան Լեզվի Ինստիտուտ, Ժամանակակից հայոց լեզվի բացատրական բառարան, Երևան, «Հայկական ՍՍՀ Գիտությունների Ակադեմիայի Հրատարակչություն», 1969։
- Աշոտ Մուրադի Սուքիասյան, Հայոց լեզվի հոմանիշների բառարան, Երևան, «Հայկական ՍՍՀ Գիտությունների Ակադեմիայի Հրատարակչություն», 1967։
- Աշոտ Մուրադի Սուքիասյան, Հայոց լեզվի հոմանիշների բացատրական բառարան, Երևան, «Երևանի Պետական Համալսարան», 2009։
- Սերգեյ Աշոտի Գալստյան, Դպրոցական բառակազմական բառարան (Դպրոցական մատենաշար) (խմբ. Հովհաննես Զաքարյան), Երևան, ««Զանգակ-97» հրատարակչություն», 2011 — 230 էջ, ISBN 978-99941-1-933-2։