ինքնագով
Հայերեն
- ՄՀԱ՝ [iŋkʰnɑˈɡɔv]
Դասական ուղղագրութեամբ՝
վանկեր՝ ինք•նա•գով
Ստուգաբանություն
խմբագրելԱծական
- ինքն իրեն գովող, պարծենկոտ
Հոմանիշներ
խմբագրել- ինքնապարծ, անձնագով, անձնապարծ, անձնապանծ, պարծենկոտ, պարծուկ, գովգովիկ, սնապարծ, մեծաբան, մեծախոս, մեծապանծ, ֆանֆարոն, պոռոտաբան, պոռոտախոս, ճամարտակ, կոկողամիտ, կոկոզաբան, կոկոզավիզ, հորդաբան, հոխորպաբան, հոխորտախոս, ճոռոմաբան, ճոռոմախոս, ճոխախոս, գովվան, գովվտան, գլուխ գովան, վռան, ինքնահավան, անձնահավան, ինքնապաստան, անձնապաստան, ինքնահաճ, անձնահաճ, ինքնահաճո, անձնագոհ, ինքնարգո
Արտահայտություններ
խմբագրելԲաղադրյալ բառեր | |
Թարգմանություններ | |
|
Աղբյուրներ
խմբագրել- Էդուարդ Բագրատի Աղայան, Արդի հայերենի բացատրական բառարան, Երևան, «Հայաստան», 1976։
- Հրաչյա Աճառյանի անվան Լեզվի Ինստիտուտ, Ժամանակակից հայոց լեզվի բացատրական բառարան, Երևան, «Հայկական ՍՍՀ Գիտությունների Ակադեմիայի Հրատարակչություն», 1969։
- Աշոտ Մուրադի Սուքիասյան, Հայոց լեզվի հոմանիշների բառարան, Երևան, «Հայկական ՍՍՀ Գիտությունների Ակադեմիայի Հրատարակչություն», 1967։
- Աշոտ Մուրադի Սուքիասյան, Հայոց լեզվի հոմանիշների բացատրական բառարան, Երևան, «Երևանի Պետական Համալսարան», 2009։
- Սերգեյ Աշոտի Գալստյան, Դպրոցական բառակազմական բառարան (Դպրոցական մատենաշար) (խմբ. Հովհաննես Զաքարյան), Երևան, ««Զանգակ-97» հրատարակչություն», 2011 — 230 էջ, ISBN 978-99941-1-933-2։