Հայերեն

Դասական ուղղագրութեամբ՝

վանկեր՝ ինք•նա•կալ

Ստուգաբանություն

նույնն է՝ ինքնակալակալ
(փխբ․) բռնակալ, բռնապետ
(փխբ․) ինքնիշխան, ազատ ◆ Անոնք կրնային դառնալ բանաստեղծի ինքնակալ ձեռքեր (Վ. Շուշանյան)
(փխբ․) ինքնուրույն, անկախ ◆ Ահա ինքնակալ ժողովուրդ հայոց Եղիշե Չարենց

Բաղադրյալ բառեր

Թարգմանություններ
անգլերեն՝ autocrat, despot, autocratic, self գերմաներեն՝ դանիերեն՝ թուրքերեն՝ իսպաներեն՝ իտալերեն՝ հոլանդերեն՝ հունարեն՝ շվեդերեն՝ պորտուգալերեն՝ ռուսերեն՝ самодержец (ru) ‎(samoderžec), самодержавный (ru) ‎(samoderžavnyj), самостоятельный (ru) ‎(samostojatelʹnyj), независимый (ru) ‎(nezavisimyj) վրացերեն՝ ֆրանսերեն՝

Էդուարդ Բագրատի Աղայան, Արդի հայերենի բացատրական բառարան, Երևան, «Հայաստան», 1976։
Հրաչյա Աճառյանի անվան Լեզվի Ինստիտուտ, Ժամանակակից հայոց լեզվի բացատրական բառարան, Երևան, «Հայկական ՍՍՀ Գիտությունների Ակադեմիայի Հրատարակչություն», 1969։
Աշոտ Մուրադի Սուքիասյան, Հայոց լեզվի հոմանիշների բառարան, Երևան, «Հայկական ՍՍՀ Գիտությունների Ակադեմիայի Հրատարակչություն», 1967։
Աշոտ Մուրադի Սուքիասյան, Հայոց լեզվի հոմանիշների բացատրական բառարան, Երևան, «Երևանի Պետական Համալսարան», 2009։
Սերգեյ Աշոտի Գալստյան, Դպրոցական բառակազմական բառարան (Դպրոցական մատենաշար) (խմբ. Հովհաննես Զաքարյան), Երևան, ««Զանգակ-97» հրատարակչություն», 2011 — 230 էջ, ISBN 978-99941-1-933-2։