ինքնակասկածանք
Հայերեն
- ՄՀԱ՝ [iŋkʰnɑkɑskɑt͡sɑŋkʰ]
վանկեր՝ ինք•նա•կաս•կա•ծանք
Բառակազմություն խմբագրել
Գոյական
- (նորբ․) ինքն իրեն կասկածելը ◆ Ինքնաժխտման ու ինքնակասկածանքի որդը պետք է կրծեր նրա հոգին և այստեղ։
Թարգմանություն
Աղբյուրներ խմբագրել
- Սեդա Էլոյան, Արդի հայերենի նորաբանությունների բառարան («Նաիրի» հրատարակչություն), Երևան, «Հայաստան», 2002 — 492 էջ։