ինքնակենսագրություն
Հայերեն
Գոյական
- ՄՀԱ՝ [iŋkʰnɑkɛnsɑɡɾutʰˈjun]
վանկեր՝ ինք•նա•կեն•սագ•րութ•յուն
- (սոց․) մարդու կյանքի գրված պատմությունը, որը գրվել է հենց իր կողմից
Ստուգաբանություն
խմբագրել- իր կյանքի նկարագրությունը, իր կենսագրությունը ◆ Ինքնակենսագրական տեղեկություններ։ ◆ Քիչ չեն շեքսպիրյան սոնատների մեջ այնպիսիք, որոնք ինքնակենսագրական տարր են պարունակում։ (Դասագիրք)
- մեկի ինքնագիր կենսագրությունը որպես պաշտոնական փաստաթուղթ
Հոմանիշներ
խմբագրելինքնապատմություն (հնց․)
Արտահայտություններ
խմբագրելԹարգմանություններ | |
|
Աղբյուրներ
խմբագրել- Էդուարդ Բագրատի Աղայան, Արդի հայերենի բացատրական բառարան, Երևան, «Հայաստան», 1976։
- Հրաչյա Աճառյանի անվան Լեզվի Ինստիտուտ, Ժամանակակից հայոց լեզվի բացատրական բառարան, Երևան, «Հայկական ՍՍՀ Գիտությունների Ակադեմիայի Հրատարակչություն», 1969։
- Աշոտ Մուրադի Սուքիասյան, Հայոց լեզվի հոմանիշների բառարան, Երևան, «Հայկական ՍՍՀ Գիտությունների Ակադեմիայի Հրատարակչություն», 1967։
- Աշոտ Մուրադի Սուքիասյան, Հայոց լեզվի հոմանիշների բացատրական բառարան, Երևան, «Երևանի Պետական Համալսարան», 2009։
- Սերգեյ Աշոտի Գալստյան, Դպրոցական բառակազմական բառարան (Դպրոցական մատենաշար) (խմբ. Հովհաննես Զաքարյան), Երևան, ««Զանգակ-97» հրատարակչություն», 2011 — 230 էջ, ISBN 978-99941-1-933-2։
- Սուսաննա Ասիկյան, Սոցիոլոգիա (Անգլերեն-հայերեն բացատրական բառարան), Երևան, ««Զանգակ» հրատարակչություն», 2015 — 208 էջ։
- Լ․ Տիմոֆեև, Ն․ Վենգրով, Գրականագիտական տերմինների համառոտ բառարան (Հայպետուսմանհրատ), Երևան, 1957 — 247 էջ։