ինքնապաշտ
Հայերեն
- ՄՀԱ՝ [iŋkʰnɑˈpɑʃt]
Դասական ուղղագրութեամբ՝
վանկեր՝ ինք•նա•պաշտ
Ստուգաբանություն խմբագրել
Ածական
- ինքն իրեն պաշտող, եսապաշտ ◆ Որքան գովում են քեզ, աչքդ չի կշտանում, դու անհոգ ես, իմ երգ և ինքնապաշտ: Համո Սահյան
- եսապաշտություն արտահայտող՝ պարունակող
- երբ կամ որտեղ մարդիկ եսապաշտ են ◆ Մեր ինքնապաշտ ժամանակում, երբ անձնվիրությունը դարձել է անգյուտ, այդ կինն յուր սեռի մեջ միակն էր ու առաջինը։ (Մուրացան)
- ինքն իրեն պաշտող, ինքն իրենով հիացած՝ հմայված
Հոմանիշներ խմբագրել
- տե՛ս եսապաշտ
Արտահայտություններ խմբագրել
| Բաղադրյալ բառեր | |
| Թարգմանություններ | |
| |
Աղբյուրներ խմբագրել
- Էդուարդ Բագրատի Աղայան, Արդի հայերենի բացատրական բառարան, Երևան, «Հայաստան», 1976։
- Հրաչյա Աճառյանի անվան Լեզվի Ինստիտուտ, Ժամանակակից հայոց լեզվի բացատրական բառարան, Երևան, «Հայկական ՍՍՀ Գիտությունների Ակադեմիայի Հրատարակչություն», 1969։
- Աշոտ Մուրադի Սուքիասյան, Հայոց լեզվի հոմանիշների բառարան, Երևան, «Հայկական ՍՍՀ Գիտությունների Ակադեմիայի Հրատարակչություն», 1967։
- Աշոտ Մուրադի Սուքիասյան, Հայոց լեզվի հոմանիշների բացատրական բառարան, Երևան, «Երևանի Պետական Համալսարան», 2009։
- Սերգեյ Աշոտի Գալստյան, Դպրոցական բառակազմական բառարան (Դպրոցական մատենաշար) (խմբ. Հովհաննես Զաքարյան), Երևան, ««Զանգակ-97» հրատարակչություն», 2011 — 230 էջ, ISBN 978-99941-1-933-2։