ինքնապաստան
Հայերեն
- ՄՀԱ՝ [iŋkʰnɑpɑsˈtɑn]
Դասական ուղղագրութեամբ՝
վանկեր՝ ինք•նա•պաս•տան
Ստուգաբանություն խմբագրել
Գոյական
- անձնապաստան ◆ Քոչվորական և ագրարային մի երկիր էր դա… ամայի տարածություններով… ինքնապաստան ցեղապետներով։ Աշոտ Հովհաննիսյան
- անձնապաստանություն ◆ Նա իրեն պահում էր ինքնապաստան ու գոռոզ, վերից վար էր նայում ոչ միայն երկրորդական պաշտոնյաների ու հայ գործիչների, այլև կուսակալ Թահիսին բեյի վրա Զուլալ Գազանճեան
Հոմանիշներ խմբագրել
- անձնասպան, ինքնազրավ, ինքնախողխող, ինքնախոշոշ, ինքնամեղ, անձնախողխող, անձնախոշոշ, անձնազրավ, անձնամահ, կամամահ, մարմնասպան
Արտահայտություններ խմբագրել
- իր կյանքին վերջ դնող
- իր կյանքին վերջ տվող
| Բաղադրյալ բառեր | |
| Թարգմանություններ | |
| |
Աղբյուրներ խմբագրել
- Էդուարդ Բագրատի Աղայան, Արդի հայերենի բացատրական բառարան, Երևան, «Հայաստան», 1976։
- Հրաչյա Աճառյանի անվան Լեզվի Ինստիտուտ, Ժամանակակից հայոց լեզվի բացատրական բառարան, Երևան, «Հայկական ՍՍՀ Գիտությունների Ակադեմիայի Հրատարակչություն», 1969։
- Աշոտ Մուրադի Սուքիասյան, Հայոց լեզվի հոմանիշների բառարան, Երևան, «Հայկական ՍՍՀ Գիտությունների Ակադեմիայի Հրատարակչություն», 1967։
- Աշոտ Մուրադի Սուքիասյան, Հայոց լեզվի հոմանիշների բացատրական բառարան, Երևան, «Երևանի Պետական Համալսարան», 2009։
- Սերգեյ Աշոտի Գալստյան, Դպրոցական բառակազմական բառարան (Դպրոցական մատենաշար) (խմբ. Հովհաննես Զաքարյան), Երևան, ««Զանգակ-97» հրատարակչություն», 2011 — 230 էջ, ISBN 978-99941-1-933-2։