ինքնապարծություն
Հայերեն
- ՄՀԱ՝ [iŋkʰnɑpɑɾt͡sutʰˈjun]
Դասական ուղղագրութեամբ՝ ինքնապարծութիւն
վանկեր՝ ինք•նա•պար•ծութ•յուն
Ստուգաբանություն խմբագրել
Գոյական
- ինքնապարծ լինելը ◆ Փոքր-ինչ սիրտ առած, համեստ ինքնապարծությամբ բացատրեց վարժապետս։ (Պերճ Պռոշյան)
- ինքնապարծի վարքագիծ՝ բնավորություն՝ վերաբերմունք
Հոմանիշներ խմբագրել
- տե՛ս ինքնագովք
- սնապարծություն, պարծենկոտություն, գոռոզություն, սնափառություն, սնամոլություն, գոռոզամտություն, անձնակարծություն, անձնագովություն, ինքնակարծություն, ինքնագովություն, ինքնահավանություն, մեծամտություն, բարձրամտություն, անբարտավանություն, բարձրահոնություն, հոխորտանք, խրոխտանք, զրապարծություն, ֆանֆարոնություն, եսմեծություն, ինքնապանծություն, (հնց․)՝ կոկոզանք, կոկոզավզություն, կոկոզություն, սնոտեափառություն, ունայնափառություն, զրափառություն, նանրափառություն, նորափառություն, ունայնապարծություն, շփացություն, շփացածություն, անբավարահաճություն, մեծասրտություն (գվռ․) ◆ Ինքնապարծությունը, մեծամտությունը մարդկային ամենավտանգավոր, ամենահիմար հատկանիշներն են։ (Մամուլ)
Արտահայտություններ խմբագրել
| Բաղադրյալ բառեր | |
| Թարգմանություններ | |
| |
Աղբյուրներ խմբագրել
- Էդուարդ Բագրատի Աղայան, Արդի հայերենի բացատրական բառարան, Երևան, «Հայաստան», 1976։
- Հրաչյա Աճառյանի անվան Լեզվի Ինստիտուտ, Ժամանակակից հայոց լեզվի բացատրական բառարան, Երևան, «Հայկական ՍՍՀ Գիտությունների Ակադեմիայի Հրատարակչություն», 1969։
- Աշոտ Մուրադի Սուքիասյան, Հայոց լեզվի հոմանիշների բառարան, Երևան, «Հայկական ՍՍՀ Գիտությունների Ակադեմիայի Հրատարակչություն», 1967։
- Աշոտ Մուրադի Սուքիասյան, Հայոց լեզվի հոմանիշների բացատրական բառարան, Երևան, «Երևանի Պետական Համալսարան», 2009։
- Սերգեյ Աշոտի Գալստյան, Դպրոցական բառակազմական բառարան (Դպրոցական մատենաշար) (խմբ. Հովհաննես Զաքարյան), Երևան, ««Զանգակ-97» հրատարակչություն», 2011 — 230 էջ, ISBN 978-99941-1-933-2։