Հայերեն

Դասական ուղղագրութեամբ՝

վանկեր՝ ինք•նա•սա•ծի

Ստուգաբանություն

(ժղ․) իր ասածի վրա պնդող, համառ, կամակոր ◆ Տղաները սակայն էլ ուշադրություն չէին դարձնում ինքնասածի ծերուկի վրա։ Դերենիկ Դեմիրճյան ◆ Նա առաջ ձգված կզակով ու միմյանց սեղմված, հաստատակամ, ինքնասածի մարդու շուրթերով՝ հստակ նկարված էր պատուհանի ֆոնի վրա։ (Վիգեն Խեչումյան)
համառություն արտահայտող, համառությամբ աչքի ընկնող։ ◆ Թեպետ անդադար կոչվում էր նրա հետ ինքնասածի, համառ բնավորության պատճառով, դրանից մտերմությունը չէր կորչում։ (Վիգեն Խեչումյան) ◆ Վասակի պապը, հայրն ու հորեղբայրները… մետաղագործներ էին եղել… ամուր պահպանած մասնագիտական տների սովորույթները՝ քչախոսությունն ու աշխատանքում ինքնասածի լինելը։ (Վիգեն Խեչումյան)

Բաղադրյալ բառեր

Թարգմանություններ
անգլերեն՝ self-willed գերմաներեն՝ դանիերեն՝ թուրքերեն՝ իսպաներեն՝ իտալերեն՝ հոլանդերեն՝ հունարեն՝ շվեդերեն՝ պորտուգալերեն՝ ռուսերեն՝ Своевольный (ru) ‎(Svojevolʹnyj), своенравный (ru) ‎(svojenravnyj), упрямый (ru) ‎(uprjamyj), строптивый (ru) ‎(stroptivyj) վրացերեն՝ ֆրանսերեն՝

Էդուարդ Բագրատի Աղայան, Արդի հայերենի բացատրական բառարան, Երևան, «Հայաստան», 1976։
Հրաչյա Աճառյանի անվան Լեզվի Ինստիտուտ, Ժամանակակից հայոց լեզվի բացատրական բառարան, Երևան, «Հայկական ՍՍՀ Գիտությունների Ակադեմիայի Հրատարակչություն», 1969։
Աշոտ Մուրադի Սուքիասյան, Հայոց լեզվի հոմանիշների բառարան, Երևան, «Հայկական ՍՍՀ Գիտությունների Ակադեմիայի Հրատարակչություն», 1967։
Աշոտ Մուրադի Սուքիասյան, Հայոց լեզվի հոմանիշների բացատրական բառարան, Երևան, «Երևանի Պետական Համալսարան», 2009։
Սերգեյ Աշոտի Գալստյան, Դպրոցական բառակազմական բառարան (Դպրոցական մատենաշար) (խմբ. Հովհաննես Զաքարյան), Երևան, ««Զանգակ-97» հրատարակչություն», 2011 — 230 էջ, ISBN 978-99941-1-933-2։