Հայերեն

  • ՄՀԱ՝ [iŋkʰnɑstɔɾɑˈt͡sʰum]

Դասական ուղղագրութեամբ՝

վանկեր՝ ինք•նաս•տո•րա•ցում 

Ստուգաբանություն խմբագրել

Գոյական

  1. ինքն իրեն ստորացնելը՝ նվաստացնելը ◆ Նա չէր հավատում այդ մարդու կողմնակի ինքնաստորացման անկեղծությանը։ (Շիրվանզադե)

Հոմանիշներ խմբագրել

  1. ինքնանվաստացում

Արտահայտություններ խմբագրել

Աղբյուրներ խմբագրել