Հայերեն

Դասական ուղղագրութեամբ՝

վանկեր՝ ինք•նա•վա•յել

Ստուգաբանություն

իրեն վայել՝ պատշաճ՝ արժանի ◆ Սոսին…տվել Է շառավիղ ինքնավայել (Նաիրի Զարյան) ◆ Ինքնավայել համեստությամբ շնորհավորանքներ է ընդունում նաև կապիտան Կոբորովը։ (Հրաչյա Քոչար) ◆ Ընդունել է ինքնավայել, ճամփել շատ-շատերին… բերք ու բարիք չի խնայել հայոց փշատերի։ Համո Սահյան
միայն իրեն վայել՝ սազող, իրեն հատուկ վայելչություն ունեցող, յուրահատուկ կերպով վայելուչ

Բաղադրյալ բառեր

Թարգմանություն

Էդուարդ Բագրատի Աղայան, Արդի հայերենի բացատրական բառարան, Երևան, «Հայաստան», 1976։
Հրաչյա Աճառյանի անվան Լեզվի Ինստիտուտ, Ժամանակակից հայոց լեզվի բացատրական բառարան, Երևան, «Հայկական ՍՍՀ Գիտությունների Ակադեմիայի Հրատարակչություն», 1969։
Աշոտ Մուրադի Սուքիասյան, Հայոց լեզվի հոմանիշների բառարան, Երևան, «Հայկական ՍՍՀ Գիտությունների Ակադեմիայի Հրատարակչություն», 1967։
Աշոտ Մուրադի Սուքիասյան, Հայոց լեզվի հոմանիշների բացատրական բառարան, Երևան, «Երևանի Պետական Համալսարան», 2009։
Սերգեյ Աշոտի Գալստյան, Դպրոցական բառակազմական բառարան (Դպրոցական մատենաշար) (խմբ. Հովհաննես Զաքարյան), Երևան, ««Զանգակ-97» հրատարակչություն», 2011 — 230 էջ, ISBN 978-99941-1-933-2։