ինքնավարություն
Հայերեն
- ՄՀԱ՝ [iŋkʰnɑvɑɾutʰˈjun]
Դասական ուղղագրութեամբ՝ ինքնավարութիւն
վանկեր՝ ինք•նա•վա•րութ•յուն
Ստուգաբանություն
խմբագրել- (սոց․) որոշակի հանգամանքներում անհատի գործելու ազատությունը
Գոյական
- ներքին օրենսդրության ու կառավարման գործերի ինքնուրույն կերպով վճռելու և տնօրինելու իրավունք
- որևէ կազմակերպության՝ ընկերության՝ տնտեսական կամ վարչական միավորի ևն ներքին կառավարման հարցերն իր ուժերով լուծելու և տնօրինելու իրավունք
Հոմանիշներ
խմբագրել- ինքնօրենություն, ինքնորոշություն, ավտոնոմիա, ինքնապետություն, ինքնատիրություն, ինքնակառավարություն, ինքնիշխանություն
- տե՛ս անկախություն
Արտահայտություններ
խմբագրելԲաղադրյալ բառեր | |
Թարգմանություններ | |
|
Աղբյուրներ
խմբագրել- Էդուարդ Բագրատի Աղայան, Արդի հայերենի բացատրական բառարան, Երևան, «Հայաստան», 1976։
- Հրաչյա Աճառյանի անվան Լեզվի Ինստիտուտ, Ժամանակակից հայոց լեզվի բացատրական բառարան, Երևան, «Հայկական ՍՍՀ Գիտությունների Ակադեմիայի Հրատարակչություն», 1969։
- Աշոտ Մուրադի Սուքիասյան, Հայոց լեզվի հոմանիշների բառարան, Երևան, «Հայկական ՍՍՀ Գիտությունների Ակադեմիայի Հրատարակչություն», 1967։
- Աշոտ Մուրադի Սուքիասյան, Հայոց լեզվի հոմանիշների բացատրական բառարան, Երևան, «Երևանի Պետական Համալսարան», 2009։
- Սերգեյ Աշոտի Գալստյան, Դպրոցական բառակազմական բառարան (Դպրոցական մատենաշար) (խմբ. Հովհաննես Զաքարյան), Երևան, ««Զանգակ-97» հրատարակչություն», 2011 — 230 էջ, ISBN 978-99941-1-933-2։
- Գրգեարյան Հ․Ղ․, Հարությունյան Ն․Մ․, Տնտեսական աշխարհագրության տեղեկատու բառարան (խմբ. Ավագյան Գ․Ե․), Երևան, ««Լույս» հրատարակչություն», 1982 — 408 էջ։
- Սուսաննա Ասիկյան, Սոցիոլոգիա (Անգլերեն-հայերեն բացատրական բառարան), Երևան, ««Զանգակ» հրատարակչություն», 2015 — 208 էջ։