Հայերեն

Դասական ուղղագրութեամբ՝ ինքնավիմագրութիւն

վանկեր՝ ինք•նա•վի•մա•գրութ•յուն

Ստուգաբանություն

վիմագրության եղանակ, որի ժամանակ նկարը քարի վրա է փոխադրում նկարիչ-հեղինակը, ոչ վերարտադրական վիմագրություն
(հրտ․) վիմագրության մի տեսակը, որի դեպքում նկարը քարի վրա է փոխադրում հեղինակ-նկարիչը, ի տարբերություն վերարտադրական վիմագրության, որտեղ նկարը քարի վրա է փոխադրում վարպետ-տուշիստը կամ նկարողը

Բաղադրյալ բառեր

Թարգմանություն

Էդուարդ Բագրատի Աղայան, Արդի հայերենի բացատրական բառարան, Երևան, «Հայաստան», 1976։
Հրաչյա Աճառյանի անվան Լեզվի Ինստիտուտ, Ժամանակակից հայոց լեզվի բացատրական բառարան, Երևան, «Հայկական ՍՍՀ Գիտությունների Ակադեմիայի Հրատարակչություն», 1969։
Աշոտ Մուրադի Սուքիասյան, Հայոց լեզվի հոմանիշների բառարան, Երևան, «Հայկական ՍՍՀ Գիտությունների Ակադեմիայի Հրատարակչություն», 1967։
Աշոտ Մուրադի Սուքիասյան, Հայոց լեզվի հոմանիշների բացատրական բառարան, Երևան, «Երևանի Պետական Համալսարան», 2009։
Սերգեյ Աշոտի Գալստյան, Դպրոցական բառակազմական բառարան (Դպրոցական մատենաշար) (խմբ. Հովհաննես Զաքարյան), Երևան, ««Զանգակ-97» հրատարակչություն», 2011 — 230 էջ, ISBN 978-99941-1-933-2։

Գ. Պարիս, Պոլիգրաֆիական և հրատարակչական տերմինների ռուս-հայերեն համառոտ բառարան, Երևան, «Հայպետհրատ», 1953 — 136 էջ։