Հայերեն
Դասական ուղղագրութեամբ՝
վանկեր՝ ին•ֆեկ•ցի•ա
< инфекция < լատ․ inficere փչացնել, թույնել
Գոյական
- տե՛ս վարակում
- (անսբ․) օրգանիզմի վարակվածության վիճակ,
էվոլյուցիայի ընթացքում ձևավորված համալիր կենսաբանական ռեակցիա, որը առաջանում է կենդանու օրգանիզմի և ինֆեկցիայի հարուցիչի փոխազդեցության ընթացքում
- (նորբ․) հիվանդություն, հարուցիչ
Թարգմանություն
- Էդուարդ Բագրատի Աղայան, Արդի հայերենի բացատրական բառարան, Երևան, «Հայաստան», 1976։
- Հրաչյա Աճառյանի անվան Լեզվի Ինստիտուտ, Ժամանակակից հայոց լեզվի բացատրական բառարան, Երևան, «Հայկական ՍՍՀ Գիտությունների Ակադեմիայի Հրատարակչություն», 1969։
- Աշոտ Մուրադի Սուքիասյան, Հայոց լեզվի հոմանիշների բառարան, Երևան, «Հայկական ՍՍՀ Գիտությունների Ակադեմիայի Հրատարակչություն», 1967։
- Աշոտ Մուրադի Սուքիասյան, Հայոց լեզվի հոմանիշների բացատրական բառարան, Երևան, «Երևանի Պետական Համալսարան», 2009։
- Սերգեյ Աշոտի Գալստյան, Դպրոցական բառակազմական բառարան (Դպրոցական մատենաշար) (խմբ. Հովհաննես Զաքարյան), Երևան, ««Զանգակ-97» հրատարակչություն», 2011 — 230 էջ, ISBN 978-99941-1-933-2։
Հայերեն
- ՄՀԱ՝ [infɛkt͡sʰˈjɑ]
- Կաղապար:Գիրք:ԿՎՀԿՏԲԲ
- Ալինա Մուրադյան, Նորածանոթ բառերի բացատրական բառարան (Իմաստասեր Անանիա Շիրակացի համալսարան), Երևան, 2006 — 60 էջ։
|
