Հայերեն

Դասական ուղղագրութեամբ՝

վանկեր՝ իշ•խա•նա•պետ

Ստուգաբանություն

իշխանների պետ, գլխավոր իշխան, իշխանաց իշխան ◆ Թագավորը յուր հայացքը սևեռեց իշխանապետի աչքերին։ (Մուրացան) ◆ Նրանք շատ ուրախացան, երբ իրենց իշխանապետին ամբոխի ձեռքից ազատված և ողջ առողջ տեսան։ Վրթանես Փափազյան
արքա, թագավոր ◆ Այսպիսով Հայաստանի նախագահ իշխանապետ կամ արքայից արքա հռչակվեց։ (Մուրացան)
(փխբ․) իր ունակություններով՝ վարպետությամբ և այլ հատկություններով շրջապատից բարձր կանգնած անձ ◆ Այս բարեմաղթությունն էլ ցույց է տալիս, թե որքան հզոր ազդեցություն է արել արվեստի իշխանապետի մեծ տաղանդը նրան։ (Լեո)

Բաղադրյալ բառեր

Թարգմանություն

Էդուարդ Բագրատի Աղայան, Արդի հայերենի բացատրական բառարան, Երևան, «Հայաստան», 1976։
Հրաչյա Աճառյանի անվան Լեզվի Ինստիտուտ, Ժամանակակից հայոց լեզվի բացատրական բառարան, Երևան, «Հայկական ՍՍՀ Գիտությունների Ակադեմիայի Հրատարակչություն», 1969։
Աշոտ Մուրադի Սուքիասյան, Հայոց լեզվի հոմանիշների բառարան, Երևան, «Հայկական ՍՍՀ Գիտությունների Ակադեմիայի Հրատարակչություն», 1967։
Աշոտ Մուրադի Սուքիասյան, Հայոց լեզվի հոմանիշների բացատրական բառարան, Երևան, «Երևանի Պետական Համալսարան», 2009։
Սերգեյ Աշոտի Գալստյան, Դպրոցական բառակազմական բառարան (Դպրոցական մատենաշար) (խմբ. Հովհաննես Զաքարյան), Երևան, ««Զանգակ-97» հրատարակչություն», 2011 — 230 էջ, ISBN 978-99941-1-933-2։