իշխանավորող
Հայերեն
- ՄՀԱ՝ [iʃχɑnɑvɔˈɾɔʁ]
վանկեր՝ իշ•խա•նա•վո•րող
Բառակազմություն խմբագրել
Գոյական
- (նորբ․) իշխանություն պաշտոն տվող, իշխանավոր դարձնող ◆ Իր էությամբ չինովնիկը, ստիպված լինելով միշտ լինել թագավորի, նախագահի կամ ցանկացած իշխանավորողի շրջապատում, ձեռք է բերում չինովնիկական բարդույթ։
Թարգմանություն
Աղբյուրներ խմբագրել
- Սեդա Էլոյան, Արդի հայերենի նորաբանությունների բառարան («Նաիրի» հրատարակչություն), Երևան, «Հայաստան», 2002 — 492 էջ։