իշխանատեր
Հայերեն
- ՄՀԱ՝ [iʃχɑnɑˈtɛɾ]
վանկեր՝ իշ•խա•նա•տեր
Բառակազմություն խմբագրել
Գոյական
- (նորբ․) իշխանության տերը, իշխանության գլուխ կանգնածը ◆ Հենց այդ զրոն է այսօրվա իշխանատերերի նվաճումը։
Թարգմանություն
Աղբյուրներ խմբագրել
- Սեդա Էլոյան, Արդի հայերենի նորաբանությունների բառարան («Նաիրի» հրատարակչություն), Երևան, «Հայաստան», 2002 — 492 էջ։