Հայերեն

  • ՄՀԱ՝ [id͡ʒnɔʁ ɛrɑbɑɾˈbɑr]

Ստուգաբանություն խմբագրել

Բացատրություն

  1. (լեզվբ․) այն եռաբարբառը, որի վանկարար ձայնավորը ոչ վանկարարներից առաջ է ընկած (գրաբայան եաւ, եայ, ուայ, ուաւ, ուոյ՝ այգեաւք, արդեաւք, հրեայք և այլն)

Հոմանիշներ խմբագրել

Աղբյուրներ խմբագրել

  • Հ.Զ. Պետրոսյան, Ս.Ա. Գալստյան, Թ.Ա. Ղարագյուլյան, Լեզվաբանական բառարան, Երևան, «Հայկական ՍՍՀ Գիտությունների Ակադեմիա», 1975 — 328 էջ։