իսաֆ
Հայերեն բարբառային բառ
վանկեր՝ ի•սաֆ
- Մուշ՝ խիղճ, խղճմտանք, գութ, կարեկցանք ◆ Զուռնաչին իսաֆ չունի։ (Պերճ Պռոշյան) ◆ Մարդ պիտի իսաֆով խոսի։ (Պերճ Պռոշյան)
Արտահայտություններ
խմբագրելԱղբյուրներ
խմբագրել- Հրաչյա Աճառյանի անվան լեզվի ինստիտուտ, Հայոց լեզվի բարբառային բառարան («Նաիրի» հրատարակչություն), Երևան, «ՀՀ Գիտությունների ազգային ակադեմիա», 2001-2002 — 2792 էջ։