Հայերեն բարբառային բառ

վանկեր՝ ի•րա•տե 

  1. Վան՝ հրաման, կարգադրություն։ ◆ Անտես-աննմանը օրե օր կու հալի, հիվանդ կիյնա, մարդու երես չը տեսնար:Վերջապես թագավոր իրատե կընե, որ բժիշկն երթա, նայի։ (Գարեգին Սրվանձտյան)

Արտահայտություններ խմբագրել

Աղբյուրներ խմբագրել

  • Հրաչյա Աճառյանի Անվան Լեզվի Ինստիտուտ, Հայոց լեզվի բարբառային բառարան («Նաիրի» հրատարակչություն), Երևան, «ՀՀ Գիտությունների Ազգային Ակադեմիա», 2001-2002 — 2792 էջ։