Հայերեն դարձվածք

իրար գալ1

խմբագրել
  1. (խսկց․) շարժվել, (անգործ) կանգնած չմնալ ◆ - Ա՜յ տղա, ի՞նչ ես ձեռներդ կանթել կանգնել, իրա՛ր արի:

իրար գալ2

խմբագրել
  1. միանալ ◆ Տարբեր նախարությունների զինվորները կամաց-կամաց ընտելացել և իրար էին եկել: Դերենիկ Դեմիրճյան ◆ - Ղո՛րթ [«ճիշտ»] ա... էս երկուսը որ իրար եկան՝ մեզ կդաղեն։ Վրթանես Փափազյան ◆ - Երբ կը տեսնես որ անոնք իրարու կու գան, կամաց մը ձգե՛ ու հեռացի՛ր։ Լևոն Շանթ ◆ Իրարու եկող երկու սրտերու զարկին մեջտեղը կյանքի ամենեն մեծ խորհուրդը հնչյուն, իրականություն, պատկեր ու սարսուռ կը դառնա։ Հակոբ Օշական
  2. (արևմտհ․) հավաքվել ◆ Թվում է՝ ամբողջ սփյուռքը խտացել, իրար է եկել... դարձած մի անվերջանալի շարան։ Սիլվա Կապուտիկյան ◆ Աղջիկները իրարու կու գան. կ'երթան, կաթի դրամ կը հանգանակեն։ Հակոբ Օշական ◆ - Մենծերս իրար եկանք ու որոշեցինք, որ մատաղ մորթենք։ Աշոտ Հովհաննիսյան ◆ ած երկար տարիներու բաժանվումե մը ետք։ Վահրամ Մավյան
  3. իրար դեմ գալ, վրա հասնել ◆ Մի փոքր տարածություն ևս և երկուստեք իրար եկող խմբերը կանգ առան իրար դեմ։ Դերենիկ Դեմիրճյան ◆ Եկան իրարու, խոսք խոսքի հասավ... / Դե մարդիկ երբ որ կռիվ են անում, / Մեջտեղ փըլավ չեն իրար բաժանում։ Հովհաննես Թումանյան

Աղբյուրներ

խմբագրել
  1. Պետրոս Սարգսի Բեդիրյան, Հայերեն դարձվածքների ընդարձակ բացատրական բառարան, Երևան, «Երևանի Պետական Համալսարանի Հրատարակչություն», 2011։