ծանրութեթև անել, քննել ◆ Եվ ահա թե ինչու, առանց ինձ հաշիվ տալու, գրեթե բնազդաբար...իմ փոքրիկ ուղեղը սկսեց զբաղվել իր տեսածը ճանաչելով։ (Վահրամ Փափազյան)◆ Ընդհանուր զայրույթով և վրեժխնդրությամբ լցված, բազմությունը ինքն իրեն հաշիվ չէր տալիս իր արածի համար։ Աշոտ Հովհաննիսյան◆ Հիմա էր հաշիվ տալիս իրեն և զգաստորեն հաշիվ տալիս, որ հենց այդ սարսափներն է կրել իր քույրը։ Դերենիկ Դեմիրճյան◆ Ինքզինքիս հաշիվ կու տամ, ավա՜ղ, թե չափազանց եսասեր եմ այդ բաղձանքն ունենալով։ Թեք. ◆ Ամեն օր համար կու տար իրեն՝ վայելած բոլոր շնորհներուն։ (Գրիգոր Զոհրապ)
մտորել, խորհրդածել ◆ Խորհու՞մ էր, հաշի՞վ էր տալիս իրեն, կշտամբու՞մ։ Դերենիկ Դեմիրճյան◆ Հետո նստա քարի մը վրա և ես սկսա ինծի հաշիվ տալ թե՝ այս անմեղ թռչունները ինչքան շատ թշնամիներ ունին։ «Նարդ.» ◆ Եվ մինչև այժմ դեռ չեն կարող հաշիվ ու համար տալ ինքյանց, թե ինչ պատճառով ջարդվում էին և ինչ էին կամենում դուրս բերել այս բաբելոնյան խառնակութենից։ (Միքայել Նալբանդյան)◆ Հապա և կռվում էին գյուղը գյուղի հետ, ցեղը ցեղի հետ, առանց իրանց արածի համար հաշիվ տալու, առանց պատճառը քննելու, իմանալու։ ԱՀ.
(հաշիվ ու համար տալ) անդրադառնալ (քննել) ◆ Հաշիվ չեն տալիս, թե բարոյական անկման ինչ պերճախոս «հուշարձաններ» են դրանք։ Սիլվա Կապուտիկյան◆ Ժողովուրդը կը քալե իր ճամբով ու հաշիվ ալ չի տար երբ կը զրպարտե։ Օշ.
հասկանալ, գիտակցել ◆ «Թշնամին մոտենում է դարբասների... և ամեն մի նաիրցի պետք է պարզ հաշիվ տա իրեն, թե ի՞նչ է նշանակում այդ»։ Զ ◆ Մենք էլ ենք հարգում Արծրունուն, բայց հաշիվ ենք տալիս մեզ, թե ինչու համար ենք հարգում և ինչու համար անարգում։ Հովհաննես Թումանյան◆ -Դու սպասիր, դու ու՞մ հետ ես այդպես խոսում...:Դու քեզ հաշիվ տալի՞ս ես: (Հրանտ Մաթևոսյան)◆ Կինն իրեն հաշիվ չտվեց, որ ամուսին ունի, երկու մանկահասակ երեխա։ «Եր.»
հասկանալ, կողմնորոշվել ◆ Լեոն ինքն էլ հաշիվ չէր տալիս՝ հավանու՞մ է նրան, թե՞ ոչ։ Զորայր Խալափյան◆ Ինչու՞ այդպես արի, ի՞նչն էր իմ իսկական մտադրությունը՝ ես ինձ հաշիվ չէի տալիս: Դերենիկ Դեմիրճյան◆ Դեռ ինքս ինծի հաշիվ չտված՝ թե այդ կրկնոցը ինչպես էր վրաս նետված, Վարդուհին ինքը ցատկելով ներս մտավ սենյակ։ Լևոն Շանթ
