Հայերեն

Դասական ուղղագրութեամբ՝

վանկեր՝ իրօ•րի•նակ

Ստուգաբանություն

բնորոշ առանձնահատկություններ ունեցող, ուրիշներին ոչ նման, յուրատեսակ, ինքնատիպ ◆ Մեր գրականության հրաշալի տաճարը ենթարկվում է իրօրինակ հերոստրատեսների հարձակմանը։ (Ցոլակ Խանզադյան) ◆ Այստեղ ամեն ինչ իրօրինակ թարմաշունչ է։ (Մամուլ)
իր առանձնահատկություններով՝ բնույթով որևէ բան հիշեցնող՝ որևէ բանի նմանություն ունեցող, իր տեսակի, կարծես, ասես ◆ Այդ ներքնատունը շուտով դարձավ մի յուրօրինակ հավաքատեղի

Բաղադրյալ բառեր

Թարգմանություն

Էդուարդ Բագրատի Աղայան, Արդի հայերենի բացատրական բառարան, Երևան, «Հայաստան», 1976։
Հրաչյա Աճառյանի անվան Լեզվի Ինստիտուտ, Ժամանակակից հայոց լեզվի բացատրական բառարան, Երևան, «Հայկական ՍՍՀ Գիտությունների Ակադեմիայի Հրատարակչություն», 1969։
Աշոտ Մուրադի Սուքիասյան, Հայոց լեզվի հոմանիշների բառարան, Երևան, «Հայկական ՍՍՀ Գիտությունների Ակադեմիայի Հրատարակչություն», 1967։
Աշոտ Մուրադի Սուքիասյան, Հայոց լեզվի հոմանիշների բացատրական բառարան, Երևան, «Երևանի Պետական Համալսարան», 2009։
Սերգեյ Աշոտի Գալստյան, Դպրոցական բառակազմական բառարան (Դպրոցական մատենաշար) (խմբ. Հովհաննես Զաքարյան), Երևան, ««Զանգակ-97» հրատարակչություն», 2011 — 230 էջ, ISBN 978-99941-1-933-2։