Հայերեն դարձվածք

  1. լռել, լեզուն զսպել ◆ -Ի՞նչ է, ծերունի, պահանջում ես, որ / Պարտքս մոռանամ և լեզուս կապեմ։ (Շիրվանզադե) ◆ Ոչինչ այնքան դժնդակ է մեզի, որքան կապելը լեզուն, երբ մեր կոկորդեն վար աշխարհ մը ըսելիք շարաված, կարգի կը սպասեն դուրս խոյանալու։ Հակոբ Օշական ◆ -Օրի [«ինչու»] ա լեզուդ կապ կեցկես, խոսա, է՜։
  2. գաղտնապահ լինել ◆ Ի՛նք, Սողոմը, կապեր պիտի լեզուն։ Երդում էր տված, հա՜։ Հակոբ Օշական ◆ Ի՛նք, Սողոմը, կապեր պիտի լեզուն։ Երդում էր տված, հա՜։ Հակոբ Օշական

Աղբյուրներ

խմբագրել
  1. Պետրոս Սարգսի Բեդիրյան, Հայերեն դարձվածքների ընդարձակ բացատրական բառարան, Երևան, «Երևանի Պետական Համալսարանի Հրատարակչություն», 2011։