Հայերեն դարձվածք

  1. ((հնց․)՝ ճանկը ձգել) հափշակել ◆ - Գեղերից ճանգները քցածներն ինձ են բերում։ (Պերճ Պռոշյան) ◆ - Այս ամառ Բեթղեհեմի տոնին տեսա՞ր, ինչպես ոսկե ժամացույցը ճանգս ձգեցի: (Պերճ Պռոշյան)
  2. ((արևմտհ․)՝ ճանկերուն մեջ առնել) տիրանալ ◆ - Ի՞նչ անեմ, ո՞նց անեմ, որ էն բաղն իմ ճանգը քցեմ: (Պերճ Պռոշյան) ◆ - Էս տղեն էր իմ տան տղամարդը, արիր որ սրան էլ ճանգդ քցես: (Պերճ Պռոշյան) ◆ - Հասկցվեցա՛վ, ատ տոքթոր օլաճախը [դոքթոր օլաջախը, «կոչեցյալը»] աշկ է նետեր աղջկանը, հիմա ճանկերուն մեջ առնել կ՚ուզե կոր։ Եր
  3. ((հնց․)՝ ճանկը ձգել, (արևմտհ․)՝ ճանկին տակ՝ ճանկերուն մեջ ձգել) իրեն ենթարկել ◆ - Եթե Հազկերտը Վարդանին գցի իր ճանկը՝ այնպես չի պահանջի, ինչպես քեզանից։ Դերենիկ Դեմիրճյան ◆ Պարսիկներին ինքն արդարությունն էր ամեն մի քայլի վերա ճանգը ձգում: (Պերճ Պռոշյան) ◆ Այս վիճակին ետևեն այնչափ կը վազեմ որ ի վերջո ճանկիս տակ կը ձգեմ: (Մաթևոս Մամուրյան) ◆ Թողունք զինքն այդ տունը, հետամուտ նոր Սինայաններ ձգելու յուր ճանկերուն մեջ: Արփ ◆ - Չալիշ իմ գալի [«չարչարվում եմ»], վուր էն քուչեմեն մե պստի փայի ճանգս քցիմ: Գաբրիել Սունդուկյան
  4. ճարել, ձեռքը գցել ◆ - Մի հենց հաց ճանգս քցեմ, որ ոչ հատնի, ոչ պակսի։ (Պերճ Պռոշյան)
  5. բռնել, բռնեցնել ◆ Կատվի պես հետևիցն ընկած վազում եմ, որ մի կերպ ճանկս գցեմ, բայց իզո՜ւր։ (Ալեքսանդր Ծատուրյան) ◆ - Աղա՛...դու ըստեղ մի աշխատիլ ինձ քո ճանգը քցելու, ես փախստական մարդ չեմ։ (Պերճ Պռոշյան)

Աղբյուրներ

խմբագրել
  1. Պետրոս Սարգսի Բեդիրյան, Հայերեն դարձվածքների ընդարձակ բացատրական բառարան, Երևան, «Երևանի Պետական Համալսարանի Հրատարակչություն», 2011։