Հայերեն դարձվածք

  1. (փխբ․) իրենն ստանալ, վերջանալ ◆ «Բորբոքած կառավարությունը, որ սկսած էր ժողովուրդին ջարդով, իր վախճանը գտավ մեր հերոս բանակին ջարդով։» «Զարթոնք»
  2. (փխբ․) վախճանել ◆ Երկու շաբաթ չ’ըներ [չը’ներ] որ ապրելու համառած ան եկեղեցականն ալ իր վախճանին կը դիմե ու անշուք թաղումով մը գերեզման կ’իջեցնի։ ն ◆ Մեր խաղ ու տաղի զորավարն ուժեղ Վախճան ընդունեց որպես նոր Մուշեղ։ Պերճ Զեյթունցյան ◆ Վանականը տարիքին յոթանասուներորդին մեջ վախճան իւր գտանէ, քեռկինն ալ դեռ հազիվ քառասունին մեջ։ Թլկ․

Աղբյուրներ

խմբագրել
  1. Պետրոս Սարգսի Բեդիրյան, Հայերեն դարձվածքների ընդարձակ բացատրական բառարան, Երևան, «Երևանի Պետական Համալսարանի Հրատարակչություն», 2011։