լազարե
Հայերեն բարբառային բառ
- ՄՀԱ՝ [lɑzɑˈɾɛ]
վանկեր՝ լա•զա•րե
- Արարատյան, Թբիլիսի՝ սնոտ. խրտվիլակ՝ նուրին, որ երաշտի ժամանակ ման էին ածում, որպեսզի անձրև գար ◆ Էս մեր կոտորված երեխեքը նուրին (լազարե) էլ չեն ման ածում, բալքի աստծու սիրտը քաղցրանա վրնես, մի լիս, ու ճար անի։ (Պերճ Պռոշյան) ◆ Լազարո ման գոծինք, վուր աստուձ չուստ-չուստ անձրիվ տա։ (Գարեգին Սևունց)
Արտահայտություններ խմբագրել
Աղբյուրներ խմբագրել
- Հրաչյա Աճառյանի Անվան Լեզվի Ինստիտուտ, Հայոց լեզվի բարբառային բառարան («Նաիրի» հրատարակչություն), Երևան, «ՀՀ Գիտությունների Ազգային Ակադեմիա», 2001-2002 — 2792 էջ։