լակոտ
Հայերեն
- ՄՀԱ՝ [lɑˈkɔt]
Դասական ուղղագրութեամբ՝
վանկեր՝ լա•կոտ
Ստուգաբանություն
խմբագրելՓոխառություն՝ ճաներեն lakoti:
Գոյական
- շան (երբեմն նաև ուրիշ կենդանիների) ձագ ◆ Լսվում է հնակարծ ձայնը լակոտի, որ քոչից կալանչ է գալիս։ Վահրամ Մավյան
- երեխա (նախատական, բարկացած ժամանակ կամ ընտանեբար) ◆ Գայլը ծառի փթռակ է ուտում, իր լակոտն է ուտում։ Հովհաննես Թումանյան
- ապօրինի ծնունդ ◆ Աղվես սպանելը հիմա դեռ արգելված է, բայց մայր գայլի ու լակոտների համար բարձր գին են տալիս։ Սերո Խանզադյան
- ստահակ, գյադա (հյհյ.) ◆ Դեռ լակոտն է, նրա հետ ինչ պետք է խոսես։ Սերո Խանզադյան
- սայլի բարձերի տակի երկու հաստ փայտերից յուրաքանչյուրը, ճամբ (գվռ․)
- կամասայլի մաս. երկու իրար վրա հաստատված փայտեր, որոնց վրա անց են կացնում ձիու չվանը (գվռ․)
- տհաս, տվայլ գործի համար տաիրքով փոքր (անարգական և մտերմական)
Հոմանիշներ
խմբագրել- ձագ, շնաձագ, շանլակոտ, լակոտաշուն, շնիկ, թուլա, բոճի, մնիկ (ժղ․)
- կոռնակ
- տե´ս ապօրինածին
Արտահայտություններ
խմբագրել| Բաղադրյալ բառեր | |
| Թարգմանություններ | |
| |
Աղբյուրներ
խմբագրել- Էդուարդ Բագրատի Աղայան, Արդի հայերենի բացատրական բառարան, Երևան, «Հայաստան», 1976։
- Հրաչյա Աճառյանի անվան Լեզվի Ինստիտուտ, Ժամանակակից հայոց լեզվի բացատրական բառարան, Երևան, «Հայկական ՍՍՀ Գիտությունների Ակադեմիայի Հրատարակչություն», 1969։
- Աշոտ Մուրադի Սուքիասյան, Հայոց լեզվի հոմանիշների բառարան, Երևան, «Հայկական ՍՍՀ Գիտությունների Ակադեմիայի Հրատարակչություն», 1967։
- Աշոտ Մուրադի Սուքիասյան, Հայոց լեզվի հոմանիշների բացատրական բառարան, Երևան, «Երևանի Պետական Համալսարան», 2009։
- Սերգեյ Աշոտի Գալստյան, Դպրոցական բառակազմական բառարան (Դպրոցական մատենաշար) (խմբ. Հովհաննես Զաքարյան), Երևան, ««Զանգակ-97» հրատարակչություն», 2011 — 230 էջ, ISBN 978-99941-1-933-2։