Հայերեն բարբառային բառ

վանկեր՝ լա•կոտ-լա•կոտ 

  1. Արարատյան, Երզնկա, Ղարաբաղ՝ լակոտներ, փոքր երեխքներ ◆ Լակոտ-լակոտ նրան զե~ռք են առնում փոխոցով անցնելիս։ (Ստեփանոս Մալխասյանց)
  2. տհաս` չհասունացած երիտասարդություն ◆ Ա~յդ հարցը լակոտ-լըկուտի քննելու գործ չի։

Արտահայտություններ խմբագրել

Աղբյուրներ խմբագրել

  • Հրաչյա Աճառյանի Անվան Լեզվի Ինստիտուտ, Հայոց լեզվի բարբառային բառարան («Նաիրի» հրատարակչություն), Երևան, «ՀՀ Գիտությունների Ազգային Ակադեմիա», 2001-2002 — 2792 էջ։