Հայերեն բարբառային բառ

լանգար 1

խմբագրել

վանկեր՝ լան•գար 

  1. Արարատյան՝ երկար ձող, որ լարախաղացը պահում է ձեռքին հավասարակշռությունը պահելու համար ◆ Հայ անգառը, անգառը, ծափ տու թող գա լանգառը: Ահ ◆ Նրա լանգարը գետինը հասավ։ (Խաչատուր Աբովյան)

Արտահայտություններ

խմբագրել

Հայերեն բարբառային բառ

լանգար 2

խմբագրել

վանկեր՝ լան•գար 

  1. Սասուն՝ պղնձե մեծ ու ոչ խոր աման՝ ճաշ ուտելու համար ◆ Ինծի հետ էկող մարդը մե մենծ լանգյառիմ փլավ լըցեց բերեց ինծի օր ուտեմ Ահ
  2. Կարին, Վան, Մոկս՝ պղնձե սինի՝ սկուտեղ ◆ Գնաց մեյ լակառ ոսկի լըցրեց։ Սասնա ծռեր
  3. Շիրակ՝ կոնք, լագան
  4. Մուշ՝ կլոր դեմքով՝ երեսով

Արտահայտություններ

խմբագրել
  1. Լանգառը կախած նստել, Անգործ նսել
  2. Լանկառը վեր թողել, Ղարաբաղ՝ դանդաղաշարժ լինել

Աղբյուրներ

խմբագրել
  • Հրաչյա Աճառյանի անվան լեզվի ինստիտուտ, Հայոց լեզվի բարբառային բառարան («Նաիրի» հրատարակչություն), Երևան, «ՀՀ Գիտությունների ազգային ակադեմիա», 2001-2002 — 2792 էջ։