լավու-լավու
Հայերեն բարբառային բառ
- ՄՀԱ՝ [lɑvu lɑˈvu]
վանկեր՝ լա•վու-լա•վու
- Վան՝ տհաճ՝ անդուր (ձայն) ◆ Ցուրտ, սըլուլ, ծյուն, պյուք, չորս տեխեն կկժան, կսռան, սկուն լավու-լավու ծեն կը խանեն, որ մարդ կզախոխորի ու լեզուն կը փետնա մեջ պերնին։ ԱՏՍ
Արտահայտություններ խմբագրել
Աղբյուրներ խմբագրել
- Հրաչյա Աճառյանի Անվան Լեզվի Ինստիտուտ, Հայոց լեզվի բարբառային բառարան («Նաիրի» հրատարակչություն), Երևան, «ՀՀ Գիտությունների Ազգային Ակադեմիա», 2001-2002 — 2792 էջ։