Հայերեն

վանկեր՝ լա•րին•գո•ֆոն 

Ստուգաբանություն

խմբագրել

< ларингофон < հուն. larynx + phōnē հնչյուն, ձայն, աղմուկ, խոսք, բառ

Գոյական

  1. (տեխ․) ձայնալարերի և կռճիկների մեխանիկական տատանումների էլեկտրականի փոխակերպող հատուկ կառուցվածքի միկրաֆոն։ Կիպ հպում են կոկորդին։ Օգտագործվում է գերաղմկաշատ պայմաններում հեռախոսային կապ իրականացնելու համար

Աղբյուրներ

խմբագրել
  • Աշոտ Հայրապետյան, Օտար բառերի բառարան («Նաիրի» հրատարակչություն), Երևան, «հեղինակային հրատարակություն», 2011 — 643 էջ։