Հայերեն

Դասական ուղղագրութեամբ՝

վանկեր՝ լա•փել 

Ստուգաբանություն

խմբագրել

Բայ

  1. լեզվով բերանը ածել և ուտել (կենդանիների), լակել
  2. ագահաբար, արագ-արագ ուտել, խժռել ◆ Գելերը վիրավորվածին լափում են, պրծնում, ետ նորից ընկնում են սրա ետևը։ Հովհաննես Թումանյան
  3. սպտռել, ոչնչացնել ◆ Հրեղեն լեզուները լափում են շենքը (փխբ․)
  4. կլանել, ծայրահեղորեն արագ և հափշտականությամբ կարդալ կամ լարված ուշադրությամբ լսել ◆ Նա կարդում էր արագ, լափելով էջերը, գլուխները Եղիշե Չարենց (փխբ․)

Հոմանիշներ

խմբագրել
  1. լակել (կենդանիների)
  2. խժռել, մաքրազարդել, լափատել (ժղ․), լափլիզել, խպշտել, խռթել, ափլափել, լափլփորել, լափլփոտել, լափլփել, լափոտել, գռլափել, լակոտալ (կռլափել), ճալել, գայլգալ անել, մի բերան անել, զահրումար անել
  3. տե՛ս սպառել, ոչնչացնել

Արտահայտություններ

խմբագրել

Աղբյուրներ

խմբագրել