խոսել սկսել (փխբ․)◆ Դադար առավ․․․ ու բաց արավ իր լեզուն, / ՈՒ խրատեց Արեգին։ Հովհաննես Թումանյան◆ Հոնկե ալ ձեռքե ձեռք անցնելով (արխիվը) եկեր հասեր էր քաղաքին մյուզեն [թանգարանը]․․․ որպեսզի կես դար լռելե հետո, հանկարծ բանա իր լեզուն։ ◆ Իսկ ո՛ր ինքնագոհ գեներալը․․․ արհեստանոցի անսովոր իրադրության մեջ լեզուն չի բացի, ավելորդ բաներ դուրս չին տա։ Ռիխարդ Զորգե◆ Ծերուկ խազերը դառնում են կարծես / Անլեզու մանուկ, / Որ կամաց-կամաց / Իր թոթովախոս լեզուն է բանում։ Պարույր Սևակ
խոսել համարձակվել ◆ ՈՒզում էինք էլի աղաչանք-պաղատանք անենք․․․ բայց ոչ մեկը չէր վստահում լեզուն բաց անի։ Մաթևոս Դարբինյան◆ ՈՒրեմն արձակենք լեզուներս և խոսենք բացեիբաց։ Ալեքսանդր Մյասնիկյան
