Հայերեն դարձվածք

  1. իրեն զսպել, չխոսել ◆ Ինքզինքը վար դրած էր, լեզուն կը բռներ, ծայրը եկած խոսքերը կը կլլեր։ (Արփիար Արփիարյան) ◆ Հակառակ իրեն եղած արգելքին չէր կրնար լեզուն բռնել և կուզեր ժամ առաջ ամեն բան ըսել։ Երվանդ Օտյան
  2. հանդուգն չխոսել ◆ -Եթե այդ Ատոմ վարդապետը լեզուն չբռնե, գործ ունի ինծի հետ։
  3. խոսք՝ գաղտնիք դուրս չտալ ◆ -Չէր կրցած լեզուն բռնել և Զարուհիին պատմած էր Նեմզար հանըմին ըսածները։

Աղբյուրներ

խմբագրել
  1. Պետրոս Սարգսի Բեդիրյան, Հայերեն դարձվածքների ընդարձակ բացատրական բառարան, Երևան, «Երևանի Պետական Համալսարանի Հրատարակչություն», 2011։