կամք՝ ուժ չունենալ ◆ -Վաղո՛ւց, վաղո՛ւց մտքումս դրել էի քեզ իմ սրտիս փափագն ասեմ, լեզուս չէր պտըտում, էս անտեր երեսը մսից ա, չէր բռնում։ (Պերճ Պռոշյան)◆ Մեղա՜ քեզ։ Մարդու լեզուն չի պտտում ասել, թե մի տնից վեց տղամարդ ետ չեկան։ Սերո Խանզադյան◆ -Ինչպե՞ս ատեմ ես քեզ, լեզուն ինչպե՞ս պտտվի քեզ անիծելու։ Պերճ Զեյթունցյան◆ -Եթե ասեմ, ինչ որ լսել եմ սրանից քո մասին, երևի թե նեղանաս․․․ Լեզուս չի դառնում։ ◆ -Լեզվով ասելու բան չէ, հայր սուրբ, լեզուս պատ չի գալիս՝ ասեմ։ «Սովետական գրականություն»◆ -Ինչ էր անում․․․ -Չեմ կարա ասի, լեզուս պատ չի տամ ասեմ։ (Ակսել Բակունց)
չհամարձակվել ասել ◆ -Ինչպե՜ս ես հանդգնում, արքա․․․ ։ -Ինչպե՞ս է լեզուդ պտտվում։ Պերճ Զեյթունցյան◆ Եվ այսպիսի բան ասելու համար ինչ-որ մեկի լեզուն դեռ պտտվո՞ւմ է։ Եր
ասելու՝ խոսելու կարողություն ցանկություն չունենալ ◆ Տվյալ դեպքում խոսքը քո լավ իմացած հայերեն բառերի մասին է․․․ որոնք դու ըստ քո սովորության չես գործածում, լեզուդ «չի պտտվում», որ գործածես։ «Գրական թերթ»
