մարդկային լեզվով խոսել։ ◆ Հաղթահարված ու հընազանդ հեծվորին, / Լեզու առավ, մարդու նման էսպես դարձավ հըզորին...: Հովհաննես Թումանյան◆ Պատմական անցյալի վկա քարերը լեզու կառնեն ապրեցնելու համար հայ ժողովուրդին փառահեղ անցյալը։ «Զարթոնք»◆ Զարկեց լարերին թափով խանդալից, / Եվ լեզու առավ տավիղն ոսկելար։ (Ավետիք Իսահակյան)◆ Աստծու հրամանքով ձին լեզու էկավ, ասաց...: Սասնա ծռեր◆ Ծին լյուզի յա տըռնըլական, խոսի Դյավրիչին տղան։
խոսել սկսել։ ◆ -Նա դեռ չի ճաշակել նոր ոտք ելնող և նոր լեզու առնող երեղայի պատճառված երջանկությունը։ (Մկրտիչ Արմեն)◆ Երբ թշնամին , նենգ ու դավադիր, մոտենա Անիին, լեզու առնեմ ու ձայն տամ. ցարթեցե՛ք, ոտքի ելե՛ք, հայ քաջեր։ Աշոտ Հովհաննիսյան◆ Ու տարիներու սպասումեն հետո, երբ հույսերնին կտրած լեզու կը բանան, անհուն զզվանքով է որ կը պատմեն։ Հակոբ Օշական
արտահայտվել.խոսակցության նյութ դարձնել։ ◆ Կուտակված, լեզու առած կարոտը մի սրտահույզ խոսքով թեթևացնում (են)։ (Մ․ Սարգսյան)◆ Հիմա Ստամբուլում հայհոյում են իրեն. թշնամիները լեզու են առել, բարեկամները ամոթից կախել գլուղները։ Սերո Խանզադյան
խոսելու՝ արտահայտվելու ունակություն, դիմադարձելու համարձակություն հանդես բերել։ ◆ -Վերջերս շատ ես լեզու առե, ամոթի զգացումը բոլորովին կորցրել ես։ ◆ -Տեսնում չե՞ս, ոնց են էլի հին աղալարները լեզու առել ու մեր վզին նստել։ Մաթևոս Դարբինյան
