լեզվաբան

Հայերեն

• ՄՀԱ՝ [lɛzvɑˈbɑn]

Դասական ուղղագրութեամբ՝ լեզուաբան

վանկեր՝ լեզ•վա•բան 

Գոյական

1. լեզվաբանության մասնագետ

Հոմանիշներ

1. լեզվագետ, լեզվախոս, լեզվաքնին (հզվդ․)

Արտահայտություններ

Բաղադրյալ բառեր
լեզվաբանական լեզվաբանորեն լեզվաբանություն

Աղբյուրներ

• Էդուարդ Բագրատի Աղայան, Արդի հայերենի բացատրական բառարան, Երևան, «Հայաստան», 1976։
• Հրաչյա Աճառյանի անվան Լեզվի Ինստիտուտ, Ժամանակակից հայոց լեզվի բացատրական բառարան, Երևան, «Հայկական ՍՍՀ Գիտությունների Ակադեմիայի Հրատարակչություն», 1969։
• Աշոտ Մուրադի Սուքիասյան, Հայոց լեզվի հոմանիշների բառարան, Երևան, «Հայկական ՍՍՀ Գիտությունների Ակադեմիայի Հրատարակչություն», 1967։
• Աշոտ Մուրադի Սուքիասյան, Հայոց լեզվի հոմանիշների բացատրական բառարան, Երևան, «Երևանի Պետական Համալսարան», 2009։
• Սերգեյ Աշոտի Գալստյան, Դպրոցական բառակազմական բառարան (Դպրոցական մատենաշար) (խմբ. Հովհաննես Զաքարյան), Երևան, ««Զանգակ-97» հրատարակչություն», 2011 — 230 էջ, ISBN 978-99941-1-933-2։