Հայերեն

Դասական ուղղագրութեամբ՝ լեզուագիտութիւն

վանկեր՝ լեզ•վա•գի•տութ•յուն

Ստուգաբանություն

լեզվագետ լինելը, լեզվագետի ունակությունը ◆ Բառի իմսատային նշանակության վրա ուշադրություն է սեվեռում լեզվագիտության այն ճյուղը, որը կոչվում է իմաստաբանություն։ (Դասագիրք) ◆ Աբիսողում աղա երևելի վաճառականն… յուր լեզվագիտությամբ և վաճառականական հմտությամբ ծանոթ է։ Հակոբ Պարոնյան ◆ Երկուսի ուժերը լեզվագիտության բավական չքին լինի զգացվող մեծ կարիքը լրացնելու համար։ (Լեո)
շատ լեզուների իմացում
տե՛ս լեզվաբանություն

Բաղադրյալ բառեր

Թարգմանություններ
անգլերեն՝ գերմաներեն՝ դանիերեն՝ թուրքերեն՝ իսպաներեն՝ իտալերեն՝ հոլանդերեն՝ հունարեն՝ շվեդերեն՝ պորտուգալերեն՝ ռուսերեն՝ знание языков (ru) ‎(znanije jazykov) վրացերեն՝ ֆրանսերեն՝

Էդուարդ Բագրատի Աղայան, Արդի հայերենի բացատրական բառարան, Երևան, «Հայաստան», 1976։
Հրաչյա Աճառյանի անվան Լեզվի Ինստիտուտ, Ժամանակակից հայոց լեզվի բացատրական բառարան, Երևան, «Հայկական ՍՍՀ Գիտությունների Ակադեմիայի Հրատարակչություն», 1969։
Աշոտ Մուրադի Սուքիասյան, Հայոց լեզվի հոմանիշների բառարան, Երևան, «Հայկական ՍՍՀ Գիտությունների Ակադեմիայի Հրատարակչություն», 1967։
Աշոտ Մուրադի Սուքիասյան, Հայոց լեզվի հոմանիշների բացատրական բառարան, Երևան, «Երևանի Պետական Համալսարան», 2009։
Սերգեյ Աշոտի Գալստյան, Դպրոցական բառակազմական բառարան (Դպրոցական մատենաշար) (խմբ. Հովհաննես Զաքարյան), Երևան, ««Զանգակ-97» հրատարակչություն», 2011 — 230 էջ, ISBN 978-99941-1-933-2։