լեղաթթու
Հայերեն
- ՄՀԱ՝ [lɛʁɑˈtʰːu]
Ստուգաբանություն
խմբագրելԳոյական
- (կենսք․) քիմիական կառուցվածքով խոլանաթթվի ածանցյալներ են, առաջանում են լյարդի բջիջներում և հեռանում լեղու հետ միասին։ Մարդու և կաթնասուն կենդանիների լեղու մեջ պարունակվում են հետևյալ լեղաթթուները՝ խոլա-, դեզօքսիղոլա-, խենոդեզ-, օքսիխոլա- և լիտոխոլաթթուներ
- (ֆզլգ․) խոլանաթթվի ածանցյալներ, որոնք արտազատվում են դեպի տասներկումատնյա աղիք լեղու կազմում։ Տերբերում են առաջնային լեղաթթուներ, որոնք սինթեզվում են լյարդում (օրինակ, խոլաթթու, քսենոդեզօքսիխոլաթթու) և երկրորդային, որոնք առաջանում են առաջնայիններից աղիքային միկրաֆլորային ազդեցությամբ
Թարգմանություն
|
Աղբյուրներ
խմբագրել- Ա․Ա․ Սիմոնյան, Ա․Ա․ Գալոյան, Ռուսերեն-հայերեն կենսաքիմիական բացատրական բառարան, Երևան, «ՀՀ ԳԱԱ «Գիտություն» հրատարակչություն», 1997 — 428 էջ։
- Սիլվա Ամիրյան, Արտաշես Մարտիրոսյան, Ֆիզիոլոգիական տերմինների հայերեն-անգլերեն-ռուսերեն բառարան-տեղեկատու (ԵՊՀ հրատարակչություն), Երևան, 2013 — 704 էջ, ISBN 978-5-8084-1819-6։