լըբըռդուգ
Հայերեն բարբառային բառ
- ՄՀԱ՝ [ləbərˈduɡ]
վանկեր՝ լը•բըռ•դուգ
- Կարին՝ շատ ջրալի, անհամ (ճաշ, թան) ◆ Սաբա լըբըռդուգ թոն մը խըմից։ (Ձեռագիր)
- (փխբ․) թեթևսոլիկ ◆ Ունի մեգ լըբըռդուգ դըղը մը։ (Ձեռագիր)
Արտահայտություններ խմբագրել
Աղբյուրներ խմբագրել
- Հրաչյա Աճառյանի Անվան Լեզվի Ինստիտուտ, Հայոց լեզվի բարբառային բառարան («Նաիրի» հրատարակչություն), Երևան, «ՀՀ Գիտությունների Ազգային Ակադեմիա», 2001-2002 — 2792 էջ։