Հայերեն

Դասական ուղղագրութեամբ՝ լիազօրագիր

վանկեր՝ լի•ա•զո•րա•գիր 

Ստուգաբանություն

խմբագրել

Գոյական

  1. գրավոր փաստաթուղթ, որով մեկը լիազորում է մի ուրիշին՝ երրորդ անձանց առջև ներկայացվելու, հանդես գալու, գործելու իր անունից ◆ Լիազոր ներկայացուցիչների լիազորագրերը ստուգվեցին նիստից առաջ։
  2. պաշտոնական նոտարական փաստաթուղթ, որով մեկը լիազորում է մեկ ուրիշին, վարելու իր գործերը դատարանում կամ կատարելու որևէ հանձնարարություն (ակրեդիտիվ) (իրավ․)
  3. (մռկ․) փաստաթուղթ, որով վստահող անձը հավաստիացնում է, որ նա իրավասություն է տալիս իր ներկայացուցչին կատարելու փաստաթղթում նշված որոշակի գործողություններ իր անունից
  4. (դիվ․) միջազգային իրավունքում՝ փաստաթուղթ, որը կրողին իրավունք է տալիս ստորագրել միջազգային պայմանագրեր կամ վարել բանակցություններ։ Լիազորագիրը պետք է լինի կնքված և ստորագրված
  5. (ֆին․) նոտարական ձև պահանջող գործարքներ կնքելու համար լիազորագիրը պետք է վավերացնի նոտարը՝ բացառությամբ օրենքով նախատեսված դեպքերի

Հոմանիշներ

խմբագրել
  1. լիազորական, փոխարինագիր, փոխանորդագիր, փոխանագիր
  2. տե՛ս հավատարմագիր

Արտահայտություններ

խմբագրել

Աղբյուրներ

խմբագրել
  • Արեն Կոբալյան, Իրավաբանական համառոտ բացատրական բառարան, Վանաձոր, 2005 — 80 էջ։
  • Մ․Մ․ Ռոզենտալի, ՄՌ կառավարման բացատրական բառարան (Կասկադ Քնսալթընս), Երևան, 2012 — 68 էջ։
  • Լիլիթ Թութխալյան, Դիվանագիտական տերմինների և հապավումների բառարան (Տիգրան Մեծ), Երևան, 2004 — 56 էջ։
  • Ա․Հ․ Բայադյան, Ֆինանսական բացատրական բառարան, Երևան, «Ասողիկ», 2004 — 334 էջ։