լիբազ

Հայերեն բարբառային բառ

վանկեր՝ լի•բազ 

Ուրմիա՝

1. Կարին, Մուշ՝ կերպարանք տեսք ◆ Գրողը ... օրը մեկ չեշիտ լիբազ կառնի։ (Էմինյան ազգագրական ժողովածու)
2. Արարատյան, Թբիլիսի, Կարին, Սեբաստիա՝ հաբուստ ◆ Դևը ձին ու շորերը տալում է քաչալին, քաչալը լիբասը փոխում է, հեծնում է Ղըռ ձին։ (Հայ ժողովրդական հեքիաթներ) ◆ Հառավոտը թաքավորական լիբաստը հանեց, դարբշի շորեր հագով ։ (Հայ ժողովրդական հեքիաթներ) ◆ Սու չըս ի՞նչ է, ասա ինչի, վուր հաքցրիր իմ չունեցած սիվ ու սուք լիբաստը լնձի։ (Սայաթ-Նովա) ◆ Բերեք իմ լբաս: Սասնա ծռեր ◆ Քյոռ-օղլին բազառ կնաց, առեց, պերեց սազ ինան աշըղի լիբաստը: Ժվ

Աղբյուրներ

• Հրաչյա Աճառյանի անվան լեզվի ինստիտուտ, Հայոց լեզվի բարբառային բառարան («Նաիրի» հրատարակչություն), Երևան, «ՀՀ Գիտությունների ազգային ակադեմիա», 2001-2002 — 2792 էջ։