լիուլի
Հայերեն
- ՄՀԱ՝ [ljuˈli]
Դասական ուղղագրութեամբ՝
վանկեր՝ լի•ու•լի
Ստուգաբանություն խմբագրել
Մակբայ
- լիովին, լրիվ կերպով, լիակատար չափով, ամբողջովին ◆ Երեք տարի կթում են լիուլի ուտում, ապրում։ Հովհաննես Թումանյան
- ◆ Դա մեզ լիուլի բավական է։ , ◆ Ինչ որ քո արքայի ու քեզ պետք էր, ստացար լիուլի։ Դերենիկ Դեմիրճյան
- ◆ …Մի ժամանակ վայելում էի լիուլի հրճվանք։ Հովհաննես Թումանյան , ◆ Լուծեմ…իմ հորս մահվան լիուլի վրեժը։ Շեքսպիր
Հոմանիշներ խմբագրել
Արտահայտություններ խմբագրել
| Բաղադրյալ բառեր | |
| Թարգմանություններ | |
Աղբյուրներ խմբագրել
- Էդուարդ Բագրատի Աղայան, Արդի հայերենի բացատրական բառարան, Երևան, «Հայաստան», 1976։
- Հրաչյա Աճառյանի անվան Լեզվի Ինստիտուտ, Ժամանակակից հայոց լեզվի բացատրական բառարան, Երևան, «Հայկական ՍՍՀ Գիտությունների Ակադեմիայի Հրատարակչություն», 1969։
- Աշոտ Մուրադի Սուքիասյան, Հայոց լեզվի հոմանիշների բառարան, Երևան, «Հայկական ՍՍՀ Գիտությունների Ակադեմիայի Հրատարակչություն», 1967։
- Աշոտ Մուրադի Սուքիասյան, Հայոց լեզվի հոմանիշների բացատրական բառարան, Երևան, «Երևանի Պետական Համալսարան», 2009։
- Սերգեյ Աշոտի Գալստյան, Դպրոցական բառակազմական բառարան (Դպրոցական մատենաշար) (խմբ. Հովհաննես Զաքարյան), Երևան, ««Զանգակ-97» հրատարակչություն», 2011 — 230 էջ, ISBN 978-99941-1-933-2։