լիքը
Հայերեն
- ՄՀԱ՝ [ˈlikʰə]
Դասական ուղղագրութեամբ՝
վանկեր՝ լի•քը
Ստուգաբանություն
խմբագրելԱծական
- լցված, լի ◆ հորդորում, խնրդրում, որ ուրախ լինել, որ լիքն ու առատ բաժակները քամեն։ Հովհաննես Թումանյան
- հաստ՝ գիրուկ մարմնով ◆ Երկրորդ կառքը լիքն եր կապոցներով։ (Լեո)
- փարթամ ◆ Սասմա մեր հանդեր լիքն են սինձ, բանջար։ (Ավետիք Իսահակյան) ◆ Լիքն ու բարելի երկրներ։ Հովհաննես Թումանյան
- առատ ◆ Նա երբեմն մատը դիպցնում էր ուրախ, մանուկի լիքը թշերին։ (Րաֆֆի) ◆ Շուրթերը լիքն են հեշտալիր։ (Նաիրի Զարյան)
- շատ, մեծ քանակությամբ ◆ Հասկերը լիքն էին ու խոշոր։ (Նաիրի Զարյան)
- համակված, տոգորված, պատված ◆ Լիքը ձայնով երգում էր։
- գեր, մարմնեղ ◆ ՄԻ լիքը տղամարդ էր նստած այնտեղ։
- (փխբ․) համակված, պատված ◆ Սիրտս լիքն է լուռ վշտերով։ Հովհաննես Թումանյան
- արցունքով լցված ◆ Կնոջ աչքերը լիքն էին։ Անահիտ Սեկոյան
- կահավորված, անհրաժեշտ մթերքներով՝ առարկաներով առատ, շեն ◆ Լիքը տուն։
Հոմանիշներ
խմբագրել- տե՛ս լեցուն
- պարարտ, հույր, չաղ (ժղ․), պարարուն, գիրապարար, գիրուկ չաղլիկ
- թանձրամարմին, թանձրամիս, գերամարմին, մարմնեղ, հաստամարմին, գերիրան, մեծափոր, փորեղ, ցմփոր, քաղբթեղ, մսեղ, սոնք, հաստանձն, հաստ (փխբ․), (ժղ․)՝ հաստկեկ, հաստլիկ, թմփլիկ, թոթոշիկ, թոթող, դմբռիկ, դմբըռճիկ, դմփռան, գբռշիկ, լորիկ, լիքը, խմբլոշ, լմփոս, տոնտոռոզ, կոմբոշ (անշնորհք), տկռոշ (սաստիկ), գունդուկլոր (գեր ու կարճ)
- տե՛ս ճարպոտ
- բազում, բազմաթիվ, բյուր, բազմաքանակ, բյուրավոր, մեծաթիվ, մեծաքանակ, մեծ, հոլով (հնց․), հոլովաքանակ, հոլովակ, հոլովակի, հոլովաթիվ, հոգնաքանակ, հոգնաթիվ, բազմաբյուր
- առատ, ճոխ
- հաճախ, հաճախակի
- սաստիկ, խիստ, հույժ, կարի, մեծապես
- ավել, ավելի
Արտահայտություններ
խմբագրել- լիքը գրկով լինել մնալ - զավակ(ներ) ունենալ, զավակների տեր լինել
Բաղադրյալ բառեր | |
Թարգմանություններ | |
|
Աղբյուրներ
խմբագրել- Էդուարդ Բագրատի Աղայան, Արդի հայերենի բացատրական բառարան, Երևան, «Հայաստան», 1976։
- Հրաչյա Աճառյանի անվան Լեզվի Ինստիտուտ, Ժամանակակից հայոց լեզվի բացատրական բառարան, Երևան, «Հայկական ՍՍՀ Գիտությունների Ակադեմիայի Հրատարակչություն», 1969։
- Աշոտ Մուրադի Սուքիասյան, Հայոց լեզվի հոմանիշների բառարան, Երևան, «Հայկական ՍՍՀ Գիտությունների Ակադեմիայի Հրատարակչություն», 1967։
- Աշոտ Մուրադի Սուքիասյան, Հայոց լեզվի հոմանիշների բացատրական բառարան, Երևան, «Երևանի Պետական Համալսարան», 2009։
- Սերգեյ Աշոտի Գալստյան, Դպրոցական բառակազմական բառարան (Դպրոցական մատենաշար) (խմբ. Հովհաննես Զաքարյան), Երևան, ««Զանգակ-97» հրատարակչություն», 2011 — 230 էջ, ISBN 978-99941-1-933-2։