Հայերեն

Դասական ուղղագրութեամբ՝ լկստուել

վանկեր՝ լ(ը)•կ(ը)ստ•վել 

Ստուգաբանություն

խմբագրել

Բայ

  1. երես առնել, պատկառանքը, ամոթխածությունը կորցնել (ժղ․) ◆ Ամանը լկստված է
  2. երես առնել, շփանալ ◆ Ասու էին աղջկադ հեռու մի ուղարկի, կլկստվի։ (Ակսել Բակունց) ◆ Իսկ… ով է նա, Սարդար խանի այն լկստված տղան։ (Գարեգին Սևունց)

Հոմանիշներ

խմբագրել
  1. տե՛ս լրբանալ

Արտահայտություններ

խմբագրել
  1. լկստված երեխա

Աղբյուրներ

խմբագրել