Հայերեն բարբառային բառ

վանկեր՝ լ(ը)ղ•լ(ը)ղ•ճի 

  1. Կարին, Ախլքալաք՝ խառնակիչ, խոսք տանող բերող ◆ Սերոն շատ լըղլըղճի կնիկ էր։ (Ձեռագիր)

Արտահայտություններ

խմբագրել

Աղբյուրներ

խմբագրել
  • Հրաչյա Աճառյանի անվան լեզվի ինստիտուտ, Հայոց լեզվի բարբառային բառարան («Նաիրի» հրատարակչություն), Երևան, «ՀՀ Գիտությունների ազգային ակադեմիա», 2001-2002 — 2792 էջ։