Հայերեն բարբառային բառ

վանկեր՝ լ(ը)ղ•լ(ը)ղ•ճի 

  1. Կարին, Ախլքալաք՝ խառնակիչ, խոսք տանող բերող ◆ Սերոն շատ լըղլըղճի կնիկ էր։ (Ձեռագիր)

Արտահայտություններ խմբագրել

Աղբյուրներ խմբագրել

  • Հրաչյա Աճառյանի Անվան Լեզվի Ինստիտուտ, Հայոց լեզվի բարբառային բառարան («Նաիրի» հրատարակչություն), Երևան, «ՀՀ Գիտությունների Ազգային Ակադեմիա», 2001-2002 — 2792 էջ։