Հայերեն բարբառային բառ

վանկեր՝ լ(ը)ղ•կամ 

  1. Վան՝ երկու լարան, որոնք ջուլհարկի տոֆույի երկու կտորները միացնում են փայտերի օգնությամբ, որպեսզի սանրը դուրս չընկնի

Արտահայտություններ խմբագրել

Աղբյուրներ խմբագրել

  • Հրաչյա Աճառյանի Անվան Լեզվի Ինստիտուտ, Հայոց լեզվի բարբառային բառարան («Նաիրի» հրատարակչություն), Երևան, «ՀՀ Գիտությունների Ազգային Ակադեմիա», 2001-2002 — 2792 էջ։