լոլակ
Հայերեն բարբառային բառ
- ՄՀԱ՝ [lɔˈlɑk]
վանկեր՝ լո•լակ
- Ղարաբաղ, Հավարիկ՝ ոլոքի խողովակաձև ոսկորը
- օրորոցի մեջ դրվող եղեգից կամ փայտից, հատուկ ձևով պատրաստած խողովակ, որով երեխայի մեզը թափվում է դուրս՝ միզամանի մեջ, շիբեք◆ Լոլակ դիր, որ երեխան տակը չգոզոտե։ (Ստեփանոս Մալխասյանց) ◆ Քթերը բիզ՝ լուլակու նման էրգյան սապոկնեն կղարկիս։ (Տմբլաչի Խաչան)
- Հավարիկ՝ երկարահասակ՝ բարակիրան մարդ
- լուլայի՝ խողովակի ձև ունեցող
Արտահայտություններ խմբագրել
Աղբյուրներ խմբագրել
- Հրաչյա Աճառյանի Անվան Լեզվի Ինստիտուտ, Հայոց լեզվի բարբառային բառարան («Նաիրի» հրատարակչություն), Երևան, «ՀՀ Գիտությունների Ազգային Ակադեմիա», 2001-2002 — 2792 էջ։